مقاومت ۰٫۴۷ اهم ۲ وات

مقاومت ۰٫۴۷ اهم ۲ وات

مقاومت یک عنصر الکتریکی دو پایه است که مطابق قانون اهم هنگامی که جریان الکتریکی از آن عبور کند بین پایه‌هایش اختلاف ولتاژ ایجاد میشود و بمنظور کم نمودن و تقسیم ولتاژ و جریان مورد استفاده قرار می گیرد . واحد مقاومت اُهم است . این سری از مقاومتها از جنس کربن ساخته می شود و مصرف بسیاری در الکترونیک دارد. رابطه بین ولتاژ ،جریان و مقدار مقاومت به صورت V=IR می باشد که در آن V ولتاژ دو سر مقاومت بر حسب ولت،R مقدار مقاومت بر حسب اهم و I جریان عبوری از مقاومت بر حسب آمپر می باشد.

مقاومت یا رزیستور نام یکی از قطعات الکترونیکی دو پایه و کنش‌پذیر (مصرف‌کنندهٔ انرژی) است که به عنوان یکی از اجزای منفرد مدارهای الکترونیکی مقاومت الکتریکی مورد نیاز را ایجاد و اعمال می‌کند. در این مدارها از مقاومت برای کم کردن جریان، تنظیم سطح سیگنال‌ها، تقسیم ولتاژ، یا موارد بسیار دیگری استفاده می‌شود. هنگامی که جریان الکتریکی از یک مقاومت عبور می‌کند اختلاف ولتاژی بر اساس قانون اهم بین پایه‌های آن ایجاد می‌شود. شدت جریانی که از یک مقاومت عبور می‌کند رابطهٔ مستقیمی با ولتا‍‍‍‍ژ دو سر آن مقاومت دارد.

R:مقدار مقاومت الکتریکی قطعهٔ مقاوم در یکای اهم.
V:اختلاف پتانسیل دو سر قطعهٔ مقاوم در یکای ولت.
I:جریان الکتریکی عبوری از همان شی در یکای آمپر است.

مقاومت‌ها؛ که اجزای بسیار متداولی را در شبکه‌های الکتریکی و مدارهای الکترونیکی تشکیل می‌دهند، در تجهیزات الکترونیکی با حضوری که در همه‌جا دارند بسیار کاربردی هستند. مقاومت‌های کاربردی متداول می‌توانند از ترکیبات و در اندازه و قیافه‌های متفاوت و همچنین به صورت سیم مقاومتی؛ (سیمی که از جنس آلیاژی با مقاومت حرارتی بالا مانند آلیاژ نیکل و کروم باشد) ساخته شوند. مقاومت‌ها در داخل تراشه‌ها هم به‌کار رفته‌اند؛ به ویژه در دستگاه‌های آنالوگ، که مقاومت‌ها می‌توانند با مدار چاپی و مدار ترکیبی یک‌پارچه شوند.

کارکرد الکتریکی یک قطعهٔ مقاومت‌ کننده با مقدار مقاومتی که در یک مدار ایجاد می‌کند مشخص می‌شود : مقاومت‌های عادی و تجاری تا بیش از نه مرتبه بزرگی ساخته می‌شوند. (مقاومت‌های بسیار پایین نزدیک صفر، و بسیار بالا نزدیک به بینهایت مصرف تجاری ندارند). در یک طراحی الکترونیکی مقدار اسمی یک مقاومت، مقداری است که با توجه به تلرانس ساخت و تولید مقاومت‌ها درنظر گرفته شده‌است، که مطابق با کاربرد ویژهٔ مورد نیاز آن انتخاب می‌شود. ضریب دمایی میزان مقاومت هم ممکن است در برخی از برنامه‌های کاربردی دقیق در نظر گرفته شود. مقاومت‌های کاربردی همچنین از دیدگاه میزان ماکزیمم توان آن مشخص می‌شوند تا از استفادهٔ بیش از حد توان پیش‌بینی‌شده که سبب گرم شدن مقاومت و اتلاف انرژی و نهایتاً می‌تواند باعث از کار افتادن (سوختن) آن شود جلوگیری شود:

که این یک نگرانی عمده در طراحی و برنامه‌های کاربردی الکترونیکی است. مقاومت‌های با میزان توان بالا از لحاظ فیزیکی بزرگتر هستند و ممکن است به گرماخور نیاز پیدا کنند. در مدارهای با ولتاژ بالا، لازم است که دقت و بررسی بیشتری به حداکثر ولتاژی که می‌توان مقاوت را در آن به کار گرفت در نظر گرفته شود.

مقاومت‌های کاربردی یک القاوری سری و یک ظرفیت خازنی موازی کوچک دارند. این خصوصیات می‌تواند در کاربردهای آن با فرکانس بالا نقش مهمی را ایفا کند. در یک تقویت‌کننده یا یک پیش تقویت‌کننده با نویز پایین، مشخصات نویز یک مقاومت ممکن است مسئله ساز باشد. القاوری ناخواسته، نویز بیش از حد، و ضریب دمایی، بسیار وابسته به فناوری استفاده شده در ساخت و تولید مقاومت هستند. در حالت عادی این عوامل برای خانوادهٔ خاصی از مقاومت‌های تولید شده جهت استفاده در یک فناوری خاص اختصاص می‌یابند. خانواده‌ای از مقاومت‌های مجزا هم طبق فاکتور فرمش؛ که اندازهٔ دستگاه و موقعیت رساناها (یا هر دو) آن را متناسب با ساخت و تولید کاربردی مدارها در نظر می‌گیرد، به وجود آمده‌است.