ذربین ۱۰۰ میلی متر

اولین دانشمند فیزیک نور و پدر تاریخ عکاسی ابن هیثم در سال ۱۹۱۷

ذره‌بین را به جهان معرفی می‌کند و پیش از داگر و فوکو در غرب،

دانشمندان خاوری به این خاصیت آشنا بوده و عملاً آن را بکار می‌برده‌اند.

ذره‌بین ابزاری است که از آن برای دیدن اشیای ریز استفاده می‌شود.

بخش اصلی ذره‌بین یک عدسی همگرا دارد که عمل بزرگ‌نمایی را انجام‌می‌دهد.

برای استفاده از ذره‌بین به‌منظور بزرگ‌نمایی اجسام،

باید آن را آن‌قدر به جسم موردنظر نزدیک کرد تا جسم در فاصله‌ی کانونی عدسی قرار گیرد.

قطر عدسی این ذره‌بین ۶۰ میلی‌متر است.

یک قاب دسته‌دار از جنس پلاستیک عدسی این ذره‌بین را نگه‌داشته است.

این ذره‌بین کوچک و سبک مناسب برای مشاهدات آزمایشگاهی و تجربی کودکان و نوجوانان است.

با قرار دادن ذره‌بین در آفتاب، پرتوها در نقطهٔ کانونی عدسی جمع می‌شوند.

اگر در این حالت جسم غیر براقی را در نقطهٔ کانونی بگذارید، گرمای زیادی تولید می‌شود و می‌تواند جسم غیر براق را بسوزاند.

این عمل را می‌توان بر روی کاغذ یا اجسام غیر براق دیگر آزمایش کرد.